[easingslider id=”2511″]
รุ่งอรุณของวันที่ 2 ที่สว่างดอนดู่และดอนช้าง เสียงผู้คนเซ็งแซ่ดังทั่วถนนคอนกรีตสายหลักกลางหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยม่านหมอกแห่งเหมันตฤดู ดูเหมือนว่านาฬิกาชีวิตของผู้คนส่วนใหญ่ในชุมชนแห่งนี้ จะเริ่มขึ้นก่อนที่แสงอาทิตย์จะลัดเลาะเหลี่ยมเขาภูเม็งอันสูงใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ทางบูรพาทิศ
…” ต้ำ ๆ ตุ๋ม ๆ “ เสียงกลองตีบอกเวลาทำวัตรเช้าจากวัดเรไร ดังไปทั่วทั้งหมู่บ้านดอนช้าง ชาวบ้านเริ่มต้อนฝูงวัวควายเดินกลางถนน มุ่งหน้าไปยังท้องทุ่งนาอันแห้งแล้ง บ้างก็เตรียมข้าวเหนียวและอาหารพื้นเมืองมารอถวายพระที่เดินบิณฑบาตในยามเช้า บ้างก็พาลูกหลานนั่งรถจักรยานมุ่งหน้าไปยังโรงเรียนสว่างดอนช้างที่ห่างออกไป 2 กิโลเมตร ภาพของชุมชนเมืองอันพลุกพล่านในเช้าวันจันทร์ผุดขึ้นมาในหัวของข้าพเจ้า ทำให้เห็นถึงความแตกต่างอย่างชัดเจนของวิถีชีวิตในชุมชนเมืองและชนบทเชิงเขาอันเงียบสงบ
…เสียงรายการวิทยุที่จัดโดยฝ่ายประชาสัมพันธ์ดังแทรกไปทั่วทุกมุมของหมู่บ้าน สาระความรู้ที่รายการนำเสนอในวันนี้ คือ สาเหตุของอาการปวดฟัน ที่ใครหลายคนเคยคิดว่าเกิดจากฟันผุเพียงอย่างเดียว แต่แท้จริงแล้ว การปวดฟันสามารถเกิดได้จากหลายสาเหตุ อาทิ การมีฟันคุด การใส่ฟันปลอม ผู้คนในชุมชนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เช้าวันนี้ช่างเป็นเช้าที่มีสาระและมีเสียงเพลงที่แปลกหูแต่ไพเราะจับใจ
…หลังรับประทานอาหารเช้า นักศึกษาต่างออกสำรวจข้อมูลตามที่ตนได้รับมอบหมาย ผู้คนในชุมชนต่างสนใจในการสัมภาษณ์เชิงลึกของเหล่านักศึกษา โดยการพูดคุยเป็นไปอย่างราบรื่น ทำให้นักศึกษาหลายคนได้เข้าใจถึงวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนในชุมชน ได้ทราบถึงความทุกข์ทั้งกายและใจของผู้ป่วย จากนั้นนักศึกษาจึงได้นำข้อมูลที่เก็บได้ มาแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน เพื่อเลือกครอบครัวที่น่าสนใจในการทำ Family Study หรือการศึกษาครอบครัว ต่อไป
…วันนี้มีลมพัดแรงภายในหมู่บ้านตั้งแต่เช้า ทำให้อากาศยามบ่ายไม่ร้อนมากเกินไป ช่วงเวลานี้เป็นช่วงของการประชุมงานของวิถีและโครงการบริการสุขภาพต่าง ๆ มีการแลกเปลี่ยนข้อมูลที่เป็นประโยชน์ระหว่างกลุ่มตามจุดนัดหมาย ซึ่งส่วนใหญ่อยู่ที่วัดประจำหมู่บ้าน คือ วัดภูศรีสว่างและวัดเรไร จากนั้นหัวหน้าเขตจึงได้จัดการประชุมคณะกรรมการ ณ วัดภูศรีสว่าง โดยมีคณาจารย์เข้าร่วมสังเกตการณ์ หัวข้อที่น่าสนใจในการประชุมในวันนี้ คือ การจัดการทรัพยากรน้ำภายในหมู่บ้าน เนื่องจากทั้งสองหมู่บ้านกำลังประสบทุพภิกขภัยอย่างหนัก บรรดานักศึกษาจึงต้องตระหนักถึงคุณค่าของน้ำมากยิ่งขึ้น มากไปกว่านั้น คือ การตระหนักถึง“น้ำใจ” ของชุมชนที่เปิดให้บริการน้ำตลอด 24 ชั่วโมง แม้ว่าชุมชนจะกำลังเผชิญกับทุพภิกขภัยครั้งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา
…แสงอาทิตย์ยามสนธยาเป็นเครื่องหมายของค่ำคืนที่กำลังจะมาถึง ผู้คนในชุมชนบ้างก็เดินกลับจากไร่นาหลังจากเกี่ยวข้าวในตอนกลางวัน ขณะที่บางส่วนไล่ต้อนฝูงวัวควายเข้าคอก เสียงดนตรีสำหรับเต้นแอโรบิกดังมาจากวัดเรไร ผู้คนในชุมชนและนักศึกษาในโครงการ C ต่างร่วมกันออกกำลังกายที่ลานวัดอย่างสนุกสนาน ในขณะที่เสียงประกาศจากฝ่ายประชาสัมพันธ์ดังมาจากท้ายทุ่ง มีใจความเกี่ยวกับกิจกรรมของโครงการบริการสุขภาพที่กำลังจะเริ่มต้นในวันถัดไป
…เมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ผู้คนเริ่มหุงหาอาหารและร่วมรับประทานอาหารกันอย่างมีความสุข หากมองไปทางทิศตะวันออก จะเห็นยอดภูเม็งตั้งสูงใหญ่ดำทะมึนดูลึกลับราวกับซุกซ่อนความลับที่นักศึกษาหลายคนได้ฟังจากผู้เฒ่าผู้แก่ภายในพื้นที่จนเกิดความฉงนสนเท่ห์ แต่ความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานมาตลอดทั้งวัน ก็สามารถเอาชนะความกลัวและทำให้หลายคนหลับใหลไปกับยามราตรีอันแสนงดงามของชุมชนสว่างดอนดู่และดอนช้าง